Ljetnje računanje vremena počinje noćas, 27. marta pomjeranjem časovnika za jedan sat unaprijed, odnosno sa dva na tri sata ujutru.
Ljetnje računanje vremena kod nas počinje posljednje nedjelje u martu u dva sata ujutru, a završava se posljednje nedjelje u oktobru, kada počinje tzv. “zimsko računanje vremena”.
Ideja o zimskom i ljetnjem računanju vremena zasnovana je na astronomskoj okolnosti da u januaru sunce izlazi tek oko 8 sati, a zalazi u 16 sati. U julu, kada je dan duži, sunce izlazi prije 5 sati, a zalazi poslije 21 sat.
Kazaljke su prvi put pomjerene tokom Prvog svjetskog rata, radi uštede energetskih resursa, kako bi mogli da se koriste za potrebe ratovanja.
U Evropi taj potez prva je povukla Njemačka 30. aprila, a mjesec dana kasnije Velika Britanija i mnoge druge zemlje.
Naredne, 1917. godine, i Rusija je pomjerila kazaljke, a SAD 1918.
Više puta je dolazilo do ukidanja ovakve odluke u različitim zemljama i do njenog ponovnog uvođenja, a u Jugoslaviji je ljetnje računanje vremena uvedeno 27. marta 1983.
Prije pet godina sedamdesetak poslanika Evropskog parlamenta je predložilo da se promjena vremena ukine jer umjesto da donese uštede i pomogne ljudima u funkcionisanju ima štetne efekte. Donošenje konačne odluke je, međutim, odloženo.
Osim negativnog uticaja na ljudski bioritam, pomjeranje kazaljki na satu, ističu evroposlanici, dovodi i do većeg broja saobraćajnih nesreća, više poremećaja u porodicama, kao i pada produktivnosti na radnom mjestu.
Iako je jedan od osnovnih ciljeva pomjeranja kazaljki bio ušteda energije, taj cilj, pokazala su istraživanja, nikada nije ispunjen.
