Pre tačno 23 godine, braneći nebo Srbije od NATO agresora, poginuo je najmlađi pilot Vojske Jugoslavije, major Zoran Radosavljević (34) u okršaju sa i brojčano i tehnički mnogo nadmoćnijim neprijateljem.
U vreme početka NATO agresije na SR Jugoslaviju, 24. marta 1999. Zoran je bio u svojoj jedinici, 127. lovačkoj avijacijskoj eskadrili „Vitezovi“ koja je bila smeštena na vojnom aerodromu „Batajnica“, kraj Beograda. Taj aerodrom je već u prvim danima agresije bio žestoko bombardovan od NATO aviona.
Njegov avion MIG-29, prema zvaničnoj verziji, oboren je u širem rejonu Loznice ali su olupina i telo pronađeni nedaleko od mesta Teočak kod Bijeljine u rejonu Majevice, na teritoriji Republike Srpske. Sa njim je te večeri oboren i major Slobodan Perić koji se spasio iskakanjem.
Telo hrabrog pilota pronašla su dva dečaka od 16 i 17 godina, i upravo zahvaljujući njima, Zoran je sahranjen.
Trup aviona bio je na livadi, kljun na jednoj planini, a njegovo telo sa sedištem na drugoj. Srpski dečaci su uz pomoć priručnih nosila napravljenih od merdevina i jednog ćebeta, telo hrabrog pilota spustili sa planine do položaja vojnika Republike Srpske, koji su ga pešice preko njiva preneli u bolnicu u Loznici.
Ubrzo su došli američki vojnici i maltretirali meštane da kažu gde je pilot, pričala je kasnije Zoranova majka.
Zoran je sahranjen tri dana kasnije na groblju u Beogradu uz najviše vojne počasti.
Po rečima majke Radmile, prilikom njihovog poslednjeg susreta, dan pre pogibije, molila je Zorana da ne leti. On joj je tada rekao:
„Mama, moram. Šta je čovek ako izgubi svoju domovinu? Mi piloti moramo da preuzmemo prvi udar na sebe i tako spasemo bar neko dete u ovoj zemlji.“
Pilot Zoran Radosavljević posmrtno je odlikovan Medaljom za hrabrost i unapređen u viši čin. Glavna ulica u beogradskom naselju Batajnica danas nosi njegovo ime. Po njemu je nazvana i godišnja nagrada, koja se od 1999. godine, dodeljuje najboljem studentu odseka za vazdušni saobraćaj na Saobraćajnom fakultetu u Beogradu.
S obzirom da je bio pasionirani jedriličar, nakon njegove pogibije u septembru 1999. jedriličari iz JK Polaris i beogradskog JK Lamar započeli su sa održavanjem memorijalne jedriličarske regate koja nosi njegovo ime – Zokijeva regata.
