Tokom marša “Stazom egzodusa” povodom obilježavanja 28 godina od progona Srba iz Vozuće, naselja u dolini Krivaje i sa južnog dijela Ozrena, i ove godine isticane su ratne zastave takozvane Armije BiH i “Islamske države” uz sporadične povike “Tekbir” iz kolone vozila koja je prolazila kroz Stog, javio je izvještač Srne.
Ni nakon 28 godina nije poznato gdje su tijela 129 Srba koje su na monstruozan način na području Vozuće i Ozrena ubili pripadnici tzv. Armije BiH i džihadisti, i dok pojedina bošnjačka udruženja danas slave nekakav “Dan oslobođenja Vozuće” isticanjem ratnih zastava takozvane Armije BiH i “Islamske države” uz povike “Tekbir”, porodice nestalih Srba tuguju.
Raduška Pavlović, koja je na Vozući izgubila sina Slađana čije posmrtne ostatke još nije pronašla, izjavila je Srni da njenu bol mogu da razumiju samo majke koje poput nje i dalje traže svoje sinove.
Ona kaže da je sin zarobljen živ.
“Da mi je da sina pronađem, da ga sahranim, da znam gdje ću zapaliti svijeću”, kaže Pavlovićeva koja je danas u Stogu, odredištu Marša “Stazom egzodusa” koji je jutros krenuo iz Tumara povodom 28 godina od progona Srba iz Vozuće, naselja u dolini Krivaje i sa južnog dijela Ozrena.
Na današnji dan 1995. godine po direktnoj naredbi Alije Izetbegovića, koji je kao prioritetni cilj odredio spajanje tuzlanskog i zeničkog basena, pokrenuta je ofanziva koja je, u zavisnosti od jedinice i smjera napada neprijateljskih snaga, nosila nazive “Uragan 95”, “Farz 95” i “Badr al Bosna”.
Uz direktno učešće NATO snaga za brza dejstva i pakistanskog kontingenta međunarodnih mirovnih snaga na strani takozvane Armije BiH koja je brojala 23.000 vojnika, tada je spaljeno 30 srpskih sela i protjerano 1.920 srpskih porodica sa 7.680 članova.
Padom Vozuće okončano je protjerivanje i etničko čišćenja Srba sa područja zeničke regije, započeto 1992. godine.
