STRUČNJAK za borbu protiv terorizma DŽevad Galijašević pita zašto Sakib Mahmuljin do sada nije odgovarao za dokazane zločine nad Srbima na području Zavidovića i Vozuće, te ukazavuje da je to područje tokom rata bilo u zoni odgovornosti nekadašnjeg načelnika CSB Zenica Šefika DŽaferovića, aktuelnog bošnjačkog člana Predsedništva BiH.
КРВАВИ ТРАГОВИ ВОДЕ ДО ЏАФЕРОВИЋА? Улога члана Председништва БиХ у најмасовнијим ритуалним клањима у историји ратовањаFoto: Printskrin
U tekstu dostavljenom Srni, u kome objašnjava do koga sve vode Mahmuljinovi krvavi tragovi i da li oni mogu objasniti činjenicu zašto on do sada nije odgovarao za dokazano delo ratnog zločina, Galijašević navodi da, iako su prva ritualna klanja u BiH izvršena u Tešnju pod pokroviteljstvom tadašnjeg šefa policije Šemsudina Mehmedovića, ipak su na vozućkom i ozrenskom ratištu, u zoni odgovornosti DŽaferovića i Mahmuljina, ovi zločini bili neka vrsta identifikacionog koda.
On napominje da su operacije “Farz 95” i “Uragan 95” na vozućkom ratištu, koje su vodile jedinice takozvane Armije BiH sa mudžahedinima iz odreda “El mudžahedin” pratila najmasovnija ritualna klanja u istoriji ratovanja.
– Iako su na suđenju Mahmuljinu iskaze davali bošnjački oficiri, bezbednjaci i analitičari, ključni svedok koji je izazvao buru reakcija i negodovanja u radikalizovanoj bošnjačkoj javnosti bio je general Fadil Hasanagić – ističe Galijašević.
Formalno, ukazuje Galijašević, Hasanagić je imenovan za glavnog komandanta operacije “Farz” i kao komandant 35. divizije bio je dužan da zauzme trećinu Ozren planine, spali Vozuću i druga naselja.
Tokom svedočenja pred Sudom BiH, on je potvrdio da su pripadnici odreda “El mudžahedin” bili u stalnom kontaktu sa Mahmuljinom, izvršavali njegova naređenja i o svojim potezima direktno ga izveštavali.
– Mudžahedini su isključivo slušali naredbe generala Mahmuljina i on je mogao sprečiti njihove zločine – svedočio je Hasanagić pred Sudom BiH.
O zločinima mudžahedina Mahmuljin je usmeno i pisano bio obavešten i od svog pomoćnika za obaveštajne poslove Edina Husića, i to službenom zabeleškom od 15. septembra 1995. u kojoj mu “preporučuje” da se izvrše “provere” u logoru mudžahedina.
– Hasanagić je pred sudom otkrio poseban status koji su imali mudžahedini te potvrdio ulogu Mahmuljina i drugih generala, a pre svega ulogu Alije Izetbegovića – istakao je Galijašević.
Galijašević je podsetio da je maratonsko suđenje komandantu Trećeg korpusa Mahmuljinu okončano posle pet godina krajem januara prvostepenom presudom i zatvorskom kaznom od 10 godina zatvora, ali Mahmuljin nije odslužio kaznu već se čekala odluka Apelacionog veća Suda BiH kojom je poništena presuda i naloženo novo suđenje koje je ovih dana podiglo javnost na noge.
On je naveo da se Mahmuljin i u obnovljenom suđenju tereti da je u vreme rata i oružanog sukoba u BiH kao komandant Trećeg korpusa, u čijem sastavu je delovao i odred “El mudžahedin”, postupao protivno odredbama međunarodnog humanitarnog prava i Ženevskih konvencija.
U vreme trajanja operacije “Farz” (Božija zapovest) 1995. na području Zavidovića i Vozuće, a u kojoj su pripadnici odreda “El mudžahedin” počinili ratne zločine nad zarobljenim vojnicima i civilima srpske nacionalnosti, Mahmuljin nije ništa preduzeo kako bi to sprečio, a nakon počinjenog zločina izvršioci nisu kažnjeni.
Galijašević je napomenuo da su pripadnici ovog odreda, među kojima su borci iz afroazijskih zemalja, počinili više od 50 ubistava ratnih zarobljenika, civila i sanitetskog osoblja srpske nacionalnosti.
Prepoznatljiv znak njihovog delovanja bilo je odsecanje glava, a metode mučenja i zlostavljanja podrazumevale su – odsecanje ušiju, nanošenje ubodnih rana po raznim delovima tela, vezivanje i premlaćivanje raznim predmetima, vezivanje zarobljenika u zgrčenom položaju sa omčama oko vrata, koje bi se usled pomieranja stezale i gušile žrtve. Od posledica zlostavljanja mnoge žrtve su imale trajne posledice i invalidnost.
Nakon rata pronađeni su posmrtni ostaci samo desetak žrtava koje su identifikovane i sahranjene, dok se za telima ostalih još traga.
Mahmuljin se tereti da je počinio krivično delo – ratni zločin protiv ratnih zarobljenika, ratni zločin protiv ranjenika i bolesnika i ratni zločin protiv civilnog stanovništva.
Pred Sudom BiH svedočilo je 70 svedoka optužbe od kojih je njih 11 dalo iskaze uz mere zaštite. Priloženo je više od 900 dokaznih materijala, kojim je potpuno dokazana krivica optuženog.
Nakon što su mudžahedini uz podršku NATO-avijacije osvojili kotu “Paljenik”, jedinice Drugog i Trećeg korpusa sa preko 23.000 vojnika takozvane Armije BiH izvršile su napad na nešto više od 4.000 vojnika.
U napadu mudžahedina, Mahmuljinovih vojnika i policajaca pod kontrolom Šefika DŽaferovića spaljeno je do temelja 66 sela, uništeno preko 5.000 kuća, 12 crkava i jedan srednjovekovni manastir, srušena groblja, od kojih su neka stara i preko pet vekova, ubijeno 465 vojnika i civila, te proterano više od 22.000 ljudi.
Vojna operacija NATO-snaga pod nazivom “Namerna sila”, pokrenuta deset dana pre napada mudžahedina na Vozuću, manifestovala se rušenjem svih radio-relejnih uređaja i sredstava veze Vojske Republike Srpske na Ozrenu te najbitnijeg releja, nazvanog po najvišoj koti na tom delu “Kraljica”, a predstavljala je direktnu podršku mudžahedinima iz vazduha.
