Decenija Nikole Jokića u NBA ligi protekla je u čestom diskutovanju stručnjaka i ljubitelja košarke o njegovom stilu igre. Mnogi su priznali da je Jokićev nivo nedostižan, uprkos osporavanju fizičke snage. Ipak, ono što Jokića izdvaja od ostalih nije samo umni rad na terenu, već potpuna kontrola nad situacijom koja proizilazi iz jačine i umeća vizuelizacije.
Košarkaši Minesote, Rudi Gober i Entoni Edvards su posle nedavnog trijumfa nad Denverom u Mineapolisu prilikom razgovora sa novinarima u svlačionici istakli da je Nikola Jokić prozreo njihove namere u jednom od napada pri kraju meča.
Čudili su se Minesotini odlikaši Jokićevoj košarkaškoj inteligenciji – veštini i načinu na koji je saopštio saigračima kuda će proći rivali – istakavši da je bolje od njih znao radnju koju su smislili na tajm-autu neposredno uoči završnice meča.
Nisu oni jedini koji su se čudili i pritom pohvalno izražavali o Jokićevim sposobnostima tokom svih godina koliko Jokić nastupa za Denver. Među brojnim košarkašima, pozitivno o srpskom centru govorio je i po mnogima jedan od najboljih u istoriji, Lebron Džejms.
“Postoje trenuci za koje trener ne može da te pripremi, video snimci i istorija. Morate imati košarkašku inteligenciju da biste se prilagodili. Ako nemate taj nivo mentalnog sastava ili kapaciteta, onda tim kao što je Denver, koji ima jednog od najvećih košarkaških genija u istoriji – Jokića, može biti od velike pomoći”, rekao je Lebron.
Podsetimo, trener Majk Meloun isticao je da Jokić poseduje inteligenciju dovoljnu da postane član Mense – udruženja visokointeligentnih.
Jokić već 10 sezona u NBA ligi izaziva oduševljenje i poštovanje kod rivala, što potezima na parketu, što gestovima van terena, svojom neposrednošću na konferencijama i nedostatkom ushićenja prilikom prijema nagrada u NBA ligi.
Neretko zbog izraza lica i načina igre, ljudima deluje kao da je Jokić mrzovoljan dok odrađuje posao, a odrađuje ga na visokom nivou. Odnosom prema košarci pokazuje ozbiljnost uoči, ali i tokom meča, što između ostalog i krasi njegov imidž.
S tim u vezi, Jokić je objasnio zašto na “posao” voli da dolazi u odelu.
“Jednostavno mi se ne sviđa kako se pojedini oblače za utakmice. Nositi odelo odražava odnos prema poslu, to znači da sam ovde da radim svoj posao”, naveo Jokić.
Srpskom centru, nisu odevne kombinacije donele renome uvek ozbiljnog sportiste, koji svakako u moru raznih modnih varijanti deluje drugačije od ostalih, ne samo iz NBA lige.
Publika se za njega interesuje zbog načina igre, a potom i zbog stava, što mu i donosi poštovanje. Jednog od najboljih košarkaša današnjice publika i ljubitelji sporta ne mogu videti tako često na drugim manifestacijama, sem košarkaških u kojima je akter.
Poznato je da je Jokić jedan od košarkaša kome brojke na kraju meča pored njegovog imena ne znače mnogo, te da uvek ističe timsku igru i ekipna dostignuća. Najslikovitije o odnosu prema ličnim ostvarenjima govore njegove reakcije prilikom primanja trofeja namenjenog najkorisnijem igraču lige.
Posebno će dodela druge MVP titule biti zapamćena kada je u krugu porodice i najbližih saradnika “dočekao” članove Denvera u Somboru, tačnije na ergeli, kako bi primio kristalnu loptu u čast najboljeg košarkaša u najkvalitetnijoj ligi na svetu.
Međutim, jasno je da do svih trofeja Jokić nije došao lako, onako kako izgleda njegova igra.
Kao što većina košarkaških ljubitelja zna, Dejan Milojević je bio među prvima koji je prepoznao da Jokić poseduje veličanstvene košarkaške sposobnosti, navodeći u intervjuima da nije košarkaškog centra napravio vrhunskim, već da mu je pomogao da razvija potencijal.
“Mnogo puta sam čuo – pogledaj ga kakav je. Ljudi su aludirali na njegove fizičke sposobnosti. Jesam ga ja sve vreme posmatrao, ali ne kako su drugi mislili. Znao sam da gledam nešto posebno”, govorio je svojevremeno Milojević.
Međutim, Milojevićev metod rada sa Jokićem je ključan za deo razumevanja Jokićeve igre. Milojević je za američke medije neretko objašnjavao postupke na treningu sa najboljim svetskim košarkašem.
Jedna od vežbi bila je da dobija loptu i dodaje ili poentira u zavisnosti od broja prstiju – paran ili neparan broj – koji su podizali pomoćni trener na bočnim aut linijama. Jokićev zadatak bio je da pogleda obojicu, izračuna zbir podignutih prstiju, a onda, u zavisnosti od toga da li je broj paran ili neparan, donesio je odluku. Pored toga, često je Milojević s njim vežbao razvijanje perifernog vida, što je znatno uticalo na percepciju igre u kasnijoj fazi, odnosno umeće vizuelizacije na terenu.
Vežbe su urodile plodom i njegove sposobnosti samo postaju vidljivije, a u skladu s tim, bivši i sadašnji NBA asovi ističu Jokićevu genijalost, ne krijući egzaltiranost načinom igre srpskog centra.